Učenje je proces kroz koji subjekt stječe, modificira ili pojačava ponašanje zasnovano na iskustvu i interakciji s okolinom.
Postoje različite vrste učenja, među njima možemo spomenuti motoričko učenje, verbalno učenje, socijalno učenje, afektivno učenje i kognitivno učenje.
Učenje je dinamičan proces koji se odvija tokom čitavog života pojedinca i na njega utiču različiti faktori, kao što su starost, inteligencija, ličnost itd.
Da bi došlo do učenja, mora postojati motivacija od strane subjekta, jer je to sila koja pokreće pojedinca da izvrši potrebne radnje za postizanje cilja.
Učenje je složen proces u kojem intervenišu različiti kognitivni mehanizmi, kao što su percepcija, pažnja, pamćenje, mišljenje i mentalna slika.
Učenje je proces koji se odvija u mozgu, posebno u centralnom nervnom sistemu. Kodiranje informacija, pohranjivanje podataka i njihovo naknadno preuzimanje odvija se u mozgu.
Učenje je nepovratan proces, to jest, kada je novo znanje stečeno ili se ponašanje modificira, ono što je naučeno ne može se zaboraviti ili nenaučiti.
Definicija učenja
https://www.youtube.com/watch?v=f7i_2TDGOv8
DOPRINOSI RAZLIČITIH AUTORA O IGRI
https://www.youtube.com/watch?v=9yuT-sCSWaE
Učenje po Pijažeu
Prije svega, važno je znati da je Jean Piaget bio švicarski psiholog koji je poznat po svom radu na polju razvoja djeteta. Njegova teorija kognitivnog razvoja i epistemološki pogled su među najuticajnijim u 20. veku.
Prema Pijažeu, deca nisu mali odrasli. Razmišljaju drugačije od odraslih i drugačije uče. Piaget je vjerovao da djeca prolaze kroz 4 različite faze kognitivnog razvoja:
Prva faza je senzomotorička faza. Tada djeca uče o svijetu oko sebe kroz svoja osjetila i svoje motoričke vještine.
Druga faza je predoperativna faza. Tada djeca počinju koristiti simbole i jezik. Također mogu početi razmišljati o stvarima koje nisu fizički prisutne.
Treća faza je konkretna operativna faza. Tada djeca počinju logično razmišljati o konkretnim idejama.
Četvrta i poslednja faza je formalna operativna faza. Tada djeca počinju razmišljati apstraktno i kritički.
Učenje po Vigotskom
Vygotskyjeva teorija učenja naglašava ulogu društvene interakcije i jezika u kognitivnom razvoju. Za njega je ljudski razvoj društveni proces u kojem dijete internalizira norme i vrijednosti svoje kulture kroz jezik.
Vygotsky je smatrao da je jezik fundamentalan za ljudski razvoj, jer kroz njega dijete stječe i razumije norme i vrijednosti svoje kulture. Prema ovom autoru, jezik ne služi samo za prenošenje ideja, već i za razmišljanje i rješavanje problema.
Za Vigotskog, ljudski razvoj je određen društvenim okruženjem u kojem se dijete nalazi. Tvrdio je da se razvoj viših kognitivnih sposobnosti, kao što su pamćenje i rasuđivanje, događa u kontekstu društvene interakcije.
Koncept "zone proksimalnog razvoja" je fundamentalan za teoriju Vigotskog. Prema ovom autoru, dijete razvija svoje kognitivne sposobnosti u zavisnosti od zahtjeva društvene sredine u kojoj se nalazi. Dakle, dijete uči kroz interakciju s drugim ljudima, internalizirajući znanja i vještine koje mu omogućavaju da rješava probleme.
Za Vigotskog, proces učenja je društvena aktivnost, u kojoj dijete gradi svoje znanje iz interakcije s drugim ljudima. U tom smislu, jezik je neophodan za učenje, jer kroz njega dijete usvaja i razumije norme i vrijednosti svoje kulture.
Učenje prema Ausubelu
Smisleno učenje prema Ausubelu je proces kroz koji se informacije stječu, međusobno povezuju, pohranjuju i koriste. To je aktivan proces u kojem učenik povezuje nove informacije sa onim što je već poznato.
Da bi učenje bilo smisleno, moraju biti ispunjena tri uslova:
1. Relevantnost: Nova informacija mora biti relevantna za učenika, odnosno mora imati neko značenje za njega. Ako su nove informacije irelevantne za učenika, neće biti pohranjene u njihovoj dugoročnoj memoriji.
2. Organizacija: Nove informacije moraju biti organizovane na takav način da se odnose na ono što je već naučeno. Ako se nova informacija ne odnosi na ono što je već poznato, vrlo je vjerovatno da je učenik neće moći zapamtiti.
3. Korisnost: Nove informacije moraju biti korisne učeniku. Ako informacija nije korisna, malo je vjerovatno da će je učenik htjeti zapamtiti.
Ausubel smatra da je smisleno učenje rezultat aktivnog procesa u kojem učenik povezuje nove informacije s onim što je već poznato. Za Ausubel, smisleno učenje je proces u kojem učenik:
– Odaberite i pohranite relevantne informacije.
– Organizujte informacije prema njihovom značenju.
– Koristite informacije za rješavanje problema.
Učenje po Bruneru
Španski psiholog Esteban Echevarría ističe da španska tradicija 1960. vijeka nije pridavala veliki značaj učenju. Prema njegovim riječima, interesovanje za ovaj fenomen pojavilo se u španskom akademskom svijetu od XNUMX-ih godina, kada je počeo "procvat" kognitivnih nauka. Od tada su objavljeni brojni radovi na ovu temu, iako je većina njih deskriptivne prirode i nisu fokusirani na teorijsku dimenziju učenja.
Trenutno je koncept učenja konsolidovan kao jedan od stubova obrazovanja, a interesovanje za njegovo proučavanje raste. Prema Bruneru, učenje je aktivan proces koji uključuje izgradnju značenja. Odnosno, učenje nije samo sticanje novih znanja, već i tumačenje i razumijevanje svijeta oko nas.
Bruner ističe da je učenje aktivan proces koji uključuje izgradnju značenja. Odnosno, učenje nije samo sticanje novih znanja, već i tumačenje i razumijevanje svijeta oko nas. Za Brunera, učenje je proces koji se odvija u tri faze: faza izražavanja, u kojoj se stiče novo znanje; operativna faza, u kojoj učite da koristite to znanje; i faza refleksije, u kojoj se evaluira vlastito učenje.
Bruner ističe da je učenje proces koji se odvija u tri faze: faza enucijacije, u kojoj se stiče novo znanje; operativna faza, u kojoj učite da koristite to znanje; i faza refleksije, u kojoj se evaluira vlastito učenje. Učenje je, prema Bruneru, dinamičan proces u kojem subjekt konstruiše nova značenja na osnovu prethodnog znanja koje već ima. Za Brunera, učenje je aktivan, kreativan i interpersonalni proces.
Učenje po Banduri
Psiholog Albert Bandura bio je veto biheviorističke perspektive. Uprkos tome, njihovi stavovi u pogledu učenja predstavljaju izvanredan doprinos društvenom biheviorizmu. Za Banduru je učenje posredovani proces. Ovaj proces se dešava kada osoba posmatra model koji treba da imitira i odluči da to učini. Jedna od karakteristika ovog tipa učenja je da mu nije potrebno vanjsko pojačanje da bi se došlo, što znači da se znanje stečeno posmatranjem može zadržati tokom vremena. Posredovani proces učenja je složeniji od jednostavnog klasičnog uslovljavanja i zahteva prisustvo nekih elemenata:
• Društvene komponente
• Kognitivne komponente
Ovi elementi igraju fundamentalnu ulogu u tome da osoba može da uči iz onoga što vidi, jer prema Banduri, oni koji posmatraju model ne završavaju da ga oponašaju samo zato što su ga videli, već zato što moraju da veruju da mogu. isto ili zato što smatraju da su posledice takvog ponašanja poželjne.
Da bi se niz podražaja naučio, mora se registrirati kao radna memorija u umu promatrača. Zatim morate protumačiti ono što ste vidjeli i odlučiti da li je ova informacija…
Šta je učenje za Vigotskog?
U kontekstu teorije psihološkog razvoja Leva Vigotskog, učenje se definiše kao proces kroz koji pojedinac stječe sposobnosti i vještine potrebne za interakciju sa svijetom oko sebe. Učenje je aktivan proces u kojem pojedinac konstruiše značenje informacija na osnovu sopstvenog iskustva i razumevanja. Prema Vigotskom, učenje je neophodno za psihološki razvoj i dešava se u kontekstu društvenih interakcija. Učenje je proces posredovan od strane kulture i društvenih institucija, kao što su porodica, škola i zajednica.
Šta je učenje prema Hilgardu?
Učenje prema Hilgardu je proces u kojem učenik stječe znanja, vještine i sposobnosti kroz interakciju sa okolinom.
Šta je učenje prema autoru Feldmanu?
Feldman opisuje učenje kao “proces kojim se znanje i vještine stječu, pohranjuju i preuzimaju”.
Šta autori kažu o učenju?
Autori ističu da je učenje kontinuiran proces i da se ne može učiti izolovano. Također ističu da je učenje interakcija između subjekta i objekta učenja, te da se učenje odvija u društvenom kontekstu.
